Το 1422 ο ΛατίνοςΧριστόφοροςΑνσερίνος σε ένα γράμμα του για την Λέσβο, που έγραψε στον Καρδινάλιο Ιορδάνη, αναφέρει μεταξύ άλλων. <<αφου ( Κάμπου Καλλονής ) καιπλείστα ορώνταιφρούρια μέχρι και αυτού του δυτικού μέρους διήκοντα, Ιερά, Κεράμεια,... . Έτιπρος άρκτον ο Άγιος Θεόδωροςεστί και μετ’ αυτόν πύργοςκαι προς το μέσον της νήσου πεδίον εστίν ευφορώτατον... >>.
Επομένωςυπήρχε το Κεράμι την εποχή αυτή και κοντά του, προς τον Άγιο Θεόδωρο, που ήταν μεγάλη Μητροπολιτική εκκλησία είχε μεγάλο πύργο, όπου θα κλείνονταν οι κάτοικοι μέσα για ασφάλεια όταν θα γίνοντανεπιδρομές πειρατών ή τούρκων.
Το 1620 είχε 35 σπίτια χριστιανικά. Τούρκοι δεν είχαν εγκατασταθεί επειδή δεν τους διευκόλυνε ο στενός σαν μονοπάτι δρομος που υπήρχε. Εκκλησία είχε του Αγίου Γεωργίου.
Κατά τον Συναξαριστή του Νικοδήμου ( 23 Απριλίου: Βίος Αγ. Γεωργίου ) συνέβη πολύ παλιά το εξής θαύμα .
Σε μία επιδρομή τους οι Σαρακηνοίπειρατές της Κρήτης άρπαξαν το μοναχοπαίδι κάποιας χήρας. Εκείνη προσευχήθηκε στον Άγιο Γεώργιο και αμέσως βρέθηκε το παιδί κοντά της.
Αργότερα, το 1733 κτίστηκε καιάλλη εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου, που διατηρείται μέχρι σήμερα ωςαρχαιολογικό μνημείογια τις εξαιρετικέςτοιχογραφίεςκρητικολεσβιακής τεχνοτροπίας .
Το 1894 αναφέρεται με 120 χριστιανικά σπίτια και σχολείο αγοριών.
Υπήρχαν πολλά καμίνια που έφτιαχναν κεραμίδια ( κεράμους ) απο τα οποία πηρε και το όνομα.
Στις 22 Μα’ί’ου 1918 απεσπάσθη απο τον Δήμο Καλλονής και έγινε ξεχωριστή κοινότητα μαζί με τα Παπιανά. Το 1925 προσαρτήθηκαν και τα Αριανά και το 1928 η Σκάλα, που στο μεταξύ κατοικήθηκε απόπρόσφυγες.
Στην απογραφή του 1920 είχε 409 κατοίκους , του 1928 φτάνουν τους 642, του 1940 πέφτουν στους407 και του 1951 στους 385. Από κει και πέρα εμφανίζεται σαν ενιαίο χωριό με τα Αριανά και τα Παπιανά, που σχεδόν έχουν πια ενώσει και εμφανίζουν όλα μαζί το 1961 πληθυσμό 717 και το 1971 πέφτουν στους 515 κατοίκους .
Είναι έδρα της κοινότητας με πλήρες σχολείο που χτίστηκε το 1927 και ωραία εκκλησία του Αγίου Γεωργίου